Een vast vrijdags onderdeel van Letselschade.NU is ‘Tien vragen aan…’, waarin een letselschadeprofessional een klein inkijkje geeft in zijn of haar leven en drijfveren. Vandaag is het de beurt aan Sandra Kuiper-Essanoussi (53). Sandra werkt als expert personenschade bij Centramed, een onderlinge verzekeraar die de aansprakelijkheid van zorginstellingen verzekert. Dat kunnen ziekenhuizen, GGZ-instellingen en andere zorginstellingen zijn. Daarnaast maakt ze met veel plezier deel uit van het branchebestuur Personenschade van het NIVRE.
Hoe ben je erin gerold?
Mijn vader, inmiddels al geruime tijd genietend van zijn pensioen, was ook letselschade-expert. Ik kreeg het vak dus van huis uit mee. Ik vond het een mooi beroep, waarbij je het zakelijke en menselijke aspect kunt combineren. De ruimte en vrijheid om zelf je dagen in te delen, sprak mij ook erg aan.
Ik ben altijd werkzaam geweest aan de ‘WA-kant’. Met zorginstellingen heb ik altijd al affiniteit gehad. Er was een tijd dat ik verpleegkundige wilde worden. Zo is het niet gelopen. Maar het werken met en voor zorginstellingen is mij altijd blijven boeien.
Ik begon mijn loopbaan bij Nationale-Nederlanden. Een mooi bedrijf om als jonge professioneel te kunnen werken en leren. Maar de ‘van 9 tot 5’ mentaliteit paste niet bij mij. Toen ik werd gevraagd voor de functie van letselschade-expert buiten, heb ik geen seconde getwijfeld. Ik verkocht mijn huis, verhuisde naar de gewenste regio en zo is het allemaal begonnen. Inmiddels ben ik al meer dan 25 jaar met veel passie en plezier expert personenschade.
Daarnaast maak ik deel uit van het branchebestuur Personenschade van het NIVRE. Ik zet mij daar graag in voor het gezamenlijk verder verbeteren van onze branche. Ik geloof sterk in de kracht van ‘samen’. Dat vind je in ons branchebestuur terug, daar zijn verschillende professionele partijen vertegenwoordigd en wij voelen ons verbonden.
Hoe ziet een normale vrijdag er voor jou uit?
Op vrijdag kriebelt bij mij het ‘weekend-gevoel’ en werk ik meestal geen volledige dag. Ik begin de dag dan graag met sporten. Na het sporten maak ik ook nog graag gebruik van de sauna. Na een gezonde smoothie of een eiwit-shake kan ik mijn werkdag dan vol energie beginnen. De rest van de vrijdag gebruik ik, in aanloop naar het weekend, meestal om te rapporteren. Zijn er belanghebbenden die bij voorkeur juist op vrijdag bezocht willen worden, dan maak ik daarvoor graag een uitzondering en gooi ik met gemak mijn planning om.
Wat geeft je de meeste voldoening in je werk?
Maatwerk bieden en creatieve oplossingen realiseren, vind ik een mooie uitdaging. Ik vind het belangrijk dat de patiënt, werknemer of welke belanghebbende partij dan ook centraal staat in de schaderegeling. Wanneer je met oplossingen op maat het verschil kunt maken dan geeft mij dat voldoening.
Een belanghebbende is ongewenst en onbedoeld getroffen door een heel moeilijke situatie. Ik kan die situatie niet ongedaan maken, maar ik wil wel graag luisteren en actief bijdragen aan oplossingen. Die oplossingen zijn soms groots, maar kunnen ook liggen in een klein gebaar.
Met welk onderdeel van je werk heb je moeite?
Stemmingmakerij vind ik altijd heel vervelend. Ik kan er goed mee leven dat ‘halers en betalers’ het niet met elkaar eens zijn. Het is prima om daarover in gesprek te blijven en elkaar scherp te houden. Maar wanneer verzekeraars door belangenbehartigers steeds opnieuw onnodig in een kwaad daglicht worden gesteld, dan stoort mij dat. Het is ook niet goed als het andersom gebeurt. Ik vind dat niet meer van deze tijd en nodig iedereen graag uit om de discussie zuiver te houden; dan is ons vak al mooi en uitdagend genoeg.
Waar ben je trots op?
In de eerste plaats op mijn gezin, op mijn man en onze kinderen. In ons gezin brengen we het beste van twee culturen samen en ik ben trots op wie wij/zij als mens zijn. Binnen ons gezin staan vrijheid en elkaar ruimte laten centraal. Zo kan iedereen zichzelf ontplooien tot de beste versie van zichzelf.
Wat mijn werk betreft, ben ik er trots op dat ik in veel gevallen bij mag dragen aan het herstel van vertrouwen tussen zorgverlener en patiënt. Wij krijgen bij Centramed de ruimte om daar positief aan bij te dragen. Het gaat bij ons niet uitsluitend om ‘de zak met geld’. De relatie tussen zorgverlener en patiënt wordt minstens zo belangrijk gevonden.
Wie was in je loopbaan je belangrijkste leermeester?
Ik heb van veel mensen mogen leren en doe dat eigenlijk nog steeds. Mijn eerste echte leermeester was Hanjo Sutherland. Hij gaf mij alle ruimte om mijzelf te ontwikkelen als expert. Hanjo leerde mij vooral je oren en ogen te gebruiken als ‘voelsprieten’. Hij leerde mij hoe je ergens binnenkomt, observeert, contact legt en verbinding maakt; dit allemaal voordat je aan de letselschade zelf toekomt. Hij liet mij ook zien dat je, naast allerlei complexe rekenprogramma’s, een schade soms kunt regelen op de achterkant van een bierviltje. Niet meer van deze tijd natuurlijk, maar het betekende wel dat een oplossing soms dichterbij kan liggen dan je in eerste instantie denkt. Ik denk nog wel eens met een glimlach terug aan die tijd.
Een belangrijke leermeester was ook mijn vader. Wij konden uren met elkaar over ons vak praten (soms tot vervelends toe voor de rest van de familie). Soms zagen we situaties verschillend, vaak waren er overeenkomsten. Het belangrijkste dat hij mij meegaf, was eerlijkheid boven alles. Dat is niet altijd de meest eenvoudige weg, maar naar zijn en mijn overtuiging wel de enige juiste weg. Jezelf in de spiegel altijd recht in de ogen kunnen blijven kijken, is voor mij van belangrijke waarde.
Een belangrijke leermeester is mijn man Zaki Essanoussi. Ooit naar Nederland gekomen om met een forse taalachterstand aan de middelbare school te beginnen. Van timmerman werd hij uiteindelijk politiechef aan de politieacademie Rotterdam. Vanuit zijn culturele achtergrond heeft hij mij een andere kijk op de wereld en op het leven gegeven. Ik leer van hem nog altijd veel over de wijze waarop je ruimdenkend naar mensen, culturen, problemen en uitdagingen kunt kijken. Dit jaar heeft hij zijn Master of Science traject met mooi resultaat afgerond. Het maakte mij nog eens duidelijk dat met inzet, motivatie en oprechte intentie bijna alles mogelijk is.
Wat zou je vandaag veranderen in de letselschadebranche als je kon?
Ik zou graag het toernooimodel in de schaderegeling af willen schaffen. Het is beter om op transparante en constructieve wijze schades met elkaar regelen. Ik geloof erin dat het belang van de benadeelde centraal hoort te staan. In plaats van naar elkaar te wijzen, kunnen we allemaal eerst bij onszelf te rade gaan. Waar ligt de mogelijkheid om te verbeteren en onze krachten te bundelen?
Ook de snelheid van het schaderegelingsproces zou ik graag verbeteren. Er zijn nog steeds onwenselijke vertragingen in het proces. Denk aan het verkrijgen van medische dossiers, medische adviezen, of een medisch expertiserapport. Ook het toernooimodel gaat ten koste van snelheid in het proces en dat is jammer. Iedereen wordt er blij van wanneer het proces vlot en soepel verloopt en wanneer betrokken partijen tevreden zijn over de schadebehandeling.
Maar gelukkig gaat er ook veel goed. Dat maakt ook dat ik al jaren veel plezier aan ons vak beleef.
Wat is je favoriete vrijetijdsbesteding?
Ik breng graag tijd door in ons huis in Marokko, te midden van de bergen, de stilte en de natuur. Af en toe passeert een ezel, of een pruttelende, oude bromfiets. Als de avond valt, zie je er alleen maar sterren en hoor je dierengeluiden. Maar hier in Nederland ben ik dol op de dynamiek van de grote steden. Ik hou van restaurants, theater, een gezellig terras en ik hou van diversiteit, alle culturen, rangen en standen om mij heen vertegenwoordigd.
Daarnaast ben ik graag actief en sportief. Ik doe dat op de sportschool maar ook in de yogastudio. Intensief fietsen en wandelen vind ik ook heel fijn. Ik zit zelden een avond ‘op de bank’.
Van welke muziek hou je?
Ik hou van popmuziek, van Arabische en Berberse muziek, maar ik vind het soms ook heerlijk om mee te zingen met André Hazes. Wanneer ik terugrijd van een intensieve werkbespreking vind ik het heerlijk om in de auto de muziek net nog een tikje harder te zetten en mijn gedachten te laten afdwalen.
Wat staat er bovenaan je bucketlist?
Er zijn veel dingen die ik graag eens zou doen, maar de Covid-pandemie heeft mij geleerd dat van de één op de andere dag alles heel anders kan lopen dan gepland. Met het ouder worden, hoop ik dat ik nog lang gezond mag blijven om het leven toe te blijven lachen. Ik vind het mooi om te zien hoe mijn kinderen volwassen worden en zich ontwikkelen tot mooie unieke mensen, onze volgende generatie.
Bron: Tien vragen aan… Sandra Kuiper-Essanoussi – Letselschade.NU