Object of subject, rechtstreeks of niet, wiens persoonsgegevens betreft het nou eigenlijk?
Geschreven door: Aernout Santen, kennismanager van Centramed
Bij de weer actuele vraag of een medisch advies in een medische aansprakelijkheids- of tuchtzaak nieuwe persoonsgegevens bevat, is een belangrijke vóórvraag de volgende: over wíe worden er dan nieuwe persoonsgegevens gegenereerd? Zijn dat nieuwe gegevens betreffende de patiënt, of zijn het nieuwe gegevens die zien op de persoon van de aangesproken arts, namelijk op het handelen van de aangesproken arts?
Het lijkt er op dat in de discussies over dit onderwerp min of meer voetstoots wordt aangenomen dat die medische analyse nieuwe persoonsgegevens van de patiënt bevat, maar volgens mij is die aanname onterecht. In medische aansprakelijkheidszaken gaat het om de beoordeling van de vraag of er een fout is gemaakt. Daarbij gaat het níet – en dat is op het eerste gezicht wellicht contra-intuïtief – om de beoordeling van de patiënt, maar gaat het om de beoordeling van (de geneeskundige behandeling door) de zorgverlener. Eventuele nieuwe persoonsgegevens die worden gegenereerd zijn dan ook persoonsgegevens van die zorgverlener.
Het onderwerp van die analyse is namelijk het handelen van de aangesproken arts, en niet de persoon of de gezondheidstoestand van de patiënt. Dat handelen van de arts is weliswaar vastgelegd in het medisch dossier van de patiënt, zodat bij de analyse van die behandeling het dossier van die patiënt betrokken moet worden, maar alleen als bron van feitelijke informatie. Maar het gaat bij de analyse niet om die patiënt, het gaat om het handelen van de zorgverlener. De analyse van de deskundige heeft uitsluitend als doel het handelen van de arts te helpen beoordelen en in het geheel niet als doel om een analyse of oordeel te vormen van de persoon, de kennis, de prestaties, de vaardigheden, de gezondheidstoestand of wat dan ook van de verzoeker.
Voor zover die analyse al nieuwe persoonsgegevens heeft gegenereerd, dan zijn dat persoonsgegevens van de arts wiens handelen werd beoordeeld, en niet de persoonsgegevens van de patiënt-verzoeker. Dat een verzoeker in beginsel toegang zou moeten hebben tot zijn eigen persoonsgegevens is logisch, maar die had hij al in de vorm van het medisch dossier. Maar dat hij toegang krijgt tot persoonsgegevens van iemand anders, iemand die hij nota bene aansprakelijk heeft gesteld of tuchtrechtelijk heeft beklaagd, dat is wezenlijk anders en bepaald onwenselijk.
Lees het volledige artikel van Aernout Santen in het PPS Bulletin van het Verbond van Verzekeraars